اگر به احساسات خودمان اقرار کنیم و آنها را بپذیریم، می توانیم برای تسکین، درک، تغییر، تحلیل و رها کردن آنها کاری انجام دهیم. احساسات دردناک ما نباید روی دیگران خالی شوند. اینکه احساساتمان را در آغوش بگیریم و روی دیگران خالی نکنیم، بستگی به درچه بلوغ ما دارد. وظیفه ما به عنوان والدین این است که احساسات خود مثل ترس، بی کفایتی یا شرم(یاهراحساس دیگر) را بشناسیم. وقتی کودکانمان کاری انجام می دهند که شروع کننده احساسات منفی در ما است، توجه داشته باشید چطور وسوسه می شوید آنها را به خاطر احساسی که به شما دادند سرزنش و دعوا کنید. به خاطر داشته باشید فرزندان ما شاید شروع کننده احساسات درونی ما باشند اما دلیل آن نیستند. لازم است به جای اینکه کودکانمان را سرزنش کنیم مسئولیت پذیر باشیم و روی احساساتمان کار کنیم .
مکث کنید، نفس بکشید، فکر کنید. برای بچه های خود الگو باشید که چطور احساساتشان را مدیریت کنند. به آنها بگویید" الان من ناامید شدم، میرم چند لحظه نفس عمیق بکشم، آروم بشم و بیام ببینم بهترین کاری که می تونم در این موقعیت انجام بدم چی هست". بعدا می توانید بگویید : "وقتی احساس کردی داری عصبانی میشی، چندتا نفس عمیق بکش و فکر کن بهترین و موثرترین کاری که می تونی انجام بدی چیه؟" با این روش نه تنها آرامشتان حفظ می شود بلکه به کودک خود هم می آموزید چطور همین کار را انجام دهد. روش مکث، تنفس و تفکر به یک دلیل بسیار موثر است. وقتی شما به لحاظ جسمی یا روانی احساس خطر و تهدید می کنید، آدرنالین خون بالا می رود. وقتی کودکتان به شما گوش نمی دهد و کاری که باید را انجام نمی دهد شما به لحاظ هیجانی تهدید می شوید. بدن این موقعیت را تهدید زا می داند و با فرمان مغز انرژی زیادی در بدن شما برای واکنش "جنگ و گریز" آماده می شود. به همین دلیل ما چیزی را می گوییم که بعدا پشیمان می شویم و به همین دلیل لازم است یاد بگیریم خودمان را با روش مکث، تنفس، تفکر آرام کنیم.
نگرانی را رها کنید و روی آنچه خوب است تمرکز کنید. نگرانی در مورد کودکان یک کار بیهوده و منفی است. نگران بودن باعث مضطرب شدن فرزندتان می شود زیرا او به این باور می رسد که حتما موضوع نگران کننده ای در او وجود دارد و بیشتر عصبی می شود. چطور نگران یک کودک دشوار نباشیم؟ مهم است بدانید بیشتر نگرانی های شما به خاطر افکار شماست که همیشه بدترین اتفاق ممکن را تصور می کند. با تصورات منفی، مدار نگرانی در مغز شما فعال تر می شود. بنابراین سعی کنید مغزتان را با افکار مثبت پر کنید. در ضمن، شما نمی دانید عاقبت چه اتفاقاتی می افتد. همه چیز را مثبت تصور کنید تا استرس کمتری تجربه کنید. وقتی کمتر دچار استرس شوید، عملکرد مغز شما بهتر خواهد شد، احساس بهتری خواهید کرد و شانس اینکه راهنمایی های بهتری برای کودک خود داشته باشید بیشتر می شود. تفکر مثبت به این صورت می تواند نتایج مثبت هم داشته باشد. در نهایت، احساس خشم برای روابط نزدیک و گرم زیانبار است.
آرامش در خانواده واگیردار و مُسری است. اگر یاد بگیرید چطور ارام باشید، می توانید یک خانواده آرام ایجاد کنید.در ضمن مهم ترین مهارتی که می توانید به کودک خود بیاموزید حفظ آرامش در موقعیت های مختلف است.
