بدون تو میمیرم! عمرا!

همه ما یک توهمی داریم:
« اگر تو بروی، من میمیرم. »
اصلا از این خبرها نیست
لطفا اینقدر فاز « بی تو میمیرم»
برای هم نگیرید
اگر به هر کسی ارزشی به اندازه بودنش بدهیم
هیچ کس بعد از کسی نمیمیرد
آدمی که تو را بخواهد
حتی اگر تو بدون او نمیری هم با تو خواهد ماند
و آدم رفتنی، به مردن تو، بعد از خودش اهمیتی نمیدهد
پس دائما برای آدم ها نمیرید
چون غش و ضعف شما بی اهمیت است
برگردید به روال عادی زندگیتان
به هر کسی ارزشی که لایق آن است را بدهید
و قبل از همه
به ارزش های خودتان فکر کنید

من زشتم؟

اختلال بدانگاری خود

افرادی که دچار این مساله هستند، مدام با ظاهرشان درگیری بالایی دارند. آنها به دنبال عملهای جراحی یا رژیمهای غذایی افراطی برای پوست و مو و اندام و اعضای بدنشان میباشند.
در واقع مواردی که خفیف هم به نظر میرسد از چشم آنها بسیار بزرگ و زننده محسوب میشود بنابراین روزانه زمان زیادی را صرف آنها میکنند (چیزی بین 3تا 8 ساعت).

بسیاری از مبتلایان به اختلال بدریخت انگاری بدن معتقدند که دیگران توجه خاصی به آنها دارند و ظاهر آنها را مورد تمسخر قرار می دهند.

اختلال بدریخت انگاری بدن با سطوح بالای اضطراب اجتماعی، کناره گیری از اجتماع، خلق افسرده، روان رنجورخویی، کمال گرایی، برون گرایی پایین و عزت نفس پایین ارتباط دارد. بسیاری از این افراد، از ظاهرشان خجالت می کشند و مایل نیستند نگرانی هایشان را با دیگران درمیان بگذارند.

این بدریخت انگاری بدن در روابط اجتماعی افراد ایجاد نقص مینماید به صورتی که یا فرد را به طور کامل به انزوا می کشاند و یا آنکه اضطراب اجتماعی بالایی را در فرد ایجاد میکند.

نسبت به خود مهربان باشیم

شفقت نسبت به خود ابزار نیرومندی است که می‌تواند بهزیستی، اعتماد به نفس و سخت‌رویی شما را ارتقا بخشد. بیشتر افراد به راحتی می‌توانند نسبت به دیگران مهربان باشند اما نمی‌توانند همین محبت را به خودشان داشته باشند. با لحظاتی توقف کردن در طول روز برای انجام تمرین "شفقت نسبت به خود" می‌توانید به تدریج این کیفیت را در خودتان افزایش دهید و آن را بخشی از زندگی خود سازید.

روش: در طول روز، به خصوص اوقاتی که تحت فشار و استرس هستید، لحظاتی توقف کنید و شفقت نسبت به خود را تمرین کنید.

•  هر گاه متوجه شدید در موقعیت دشواری دچار استرس شده‌اید، توقف کنید.
•  دستتان را روی قلب بگذارید یا اگر با این کار راحت هستید خودتان را در آغوش بگیرید.
•  چند نفس عمیق بکشید
•  تصدیق کنید که رنج می‌کشید و ببینید آیا می‌توانید آنطور که با دوستی عزیز یا یک کودک با مهربانی رفتار می‌کنید، با خودتان هم مهربان باشید.
•  چند جملۀ محبت‌آمیز به خودتان بگویید، از تصدیق رنج آغاز کنید:

 «این رنج است» یا «بسیار دردناک است» یا «خیلی دارم رنج می‌کشم»
  «رنج بخشی از انسان بودن است»
در ادامه از هر جمله‌ای که مناسب موقعیت‌تان است استفاده کنید. می‌توانید از این جملات پیشنهادی استفاده کنید یا جملات خودتان را بسازید
 خودم را با محبت در آغوش می‌گیرم
 با عشق خودم را آنطور که هستم می‌پذیرم
برای خودم آرامش طلب می‌کنم
با خودم با مهربانی و عشق رفتار می‌کنم
نسبت به تجربه‌ام همانطور که هست گشوده خواهم بود
سپس کارهای روزمره‌تان را با شفقت نسبت به خود و پذیرش ادامه دهید.

"کریستوفر گرمر"

تنها کتک نزدن کافی نیست

روزها گاهی با مادرانی روبه رو می شوم که به من میگویند من که کودک را کتک هم نمی زنم!  یعنی تنها خشونت را در تنبیه بدنی میبینند

نه تنها نباید به جسم کودک آسیب زد بلکه هرگز به کودک جملات تخریب کننده نگویید :

- من می روم و تو را تنها می گذارم .
- تو را از این خونه بیرون می کنم .
- من تو را نمی خواهم !

فکر کنید اگر کسی را که خیلی دوست دارید به شما چنین جملاتی بگوید چه احساسی در شما ایجاد خواهد کرد . در این حالت کودک دچار اضطراب جدایی و وابستگی خواهد شد و در بزرگسالی در روابط دوستانه و عاشقانه اش به مشکل خواهد خورد .

از طرفی کودک با شنیدن این جملات اعتماد و باورش نسبت به شما را از دست خواهد داد .
متاسفانه این موضوعی است که در جامعه ی ما زیاد روی آن فرهنگ گذاری نشده است.