بدون تو میمیرم! عمرا!

همه ما یک توهمی داریم:
« اگر تو بروی، من میمیرم. »
اصلا از این خبرها نیست
لطفا اینقدر فاز « بی تو میمیرم»
برای هم نگیرید
اگر به هر کسی ارزشی به اندازه بودنش بدهیم
هیچ کس بعد از کسی نمیمیرد
آدمی که تو را بخواهد
حتی اگر تو بدون او نمیری هم با تو خواهد ماند
و آدم رفتنی، به مردن تو، بعد از خودش اهمیتی نمیدهد
پس دائما برای آدم ها نمیرید
چون غش و ضعف شما بی اهمیت است
برگردید به روال عادی زندگیتان
به هر کسی ارزشی که لایق آن است را بدهید
و قبل از همه
به ارزش های خودتان فکر کنید

نقش ارث در افسردگى

در دنیای امروز دیگر کمتر کسی است که با کلمه “افسردگی” بیگانه باشد. اختلالی که یا نامش را شنیده ایم یا دیده ایم و یا آن را با تمام وجود احساس کرده ایم. برای ما روانپزشکان تشخیص “#افسردگی” بسیار متداول شده است و روزی نیست که چند مراجع با این تشخیص نداشته باشیم.

 بد نیست بدانیم شیوع این اختلال در جامعه چیزی نزدیک به ۲۵% است! یعنی از هر ۴ نفرمان یکنفر! فقط خیلی ها به دنبال درمان نیستند و ترجیح میدهند بجای مداوا درد افسردگی را تحمل کنند یا به اطرافیان خویش تحمیل نمایند! بسیاری از مشکلات از جمله؛ #تندخوئی، #تحریک_پذیری، #ناامیدی، عدم لذت از زندگی، #بدخوابی، مشکلات زناشویی و … حاصل #افسردگی درمان
نشده است.
.
اما نقش توارث و ژنتیک را نباید نادیده گرفت بطوریکه مطالعات علمی حاکی از آن است که اگر یکی از والدین مبتلا به اختلال افسردگی باشند خطر ابتلای فرزند آنها ۱۰% درصد میباشد و اگر هر دو والد مبتلا باشند این میزان دو برابر میشود. هر چه تعداد افراد مبتلا در خانواده بیشتر باشد و اگر افراد مبتلا از اعضای درجه اول باشند یا شدت بیماریی در آنها شدیدتر باشد خطر ابتلا نیز بیشتر است. لذا در ایجاد افسردگی عوامل متعددی نقش دارند و برخی نسبت به آن حساس تر هستند، دانستن این موضوع میتواند در #پیشگیری از آن اثر گذار باشد.