بدون تو میمیرم! عمرا!

همه ما یک توهمی داریم:
« اگر تو بروی، من میمیرم. »
اصلا از این خبرها نیست
لطفا اینقدر فاز « بی تو میمیرم»
برای هم نگیرید
اگر به هر کسی ارزشی به اندازه بودنش بدهیم
هیچ کس بعد از کسی نمیمیرد
آدمی که تو را بخواهد
حتی اگر تو بدون او نمیری هم با تو خواهد ماند
و آدم رفتنی، به مردن تو، بعد از خودش اهمیتی نمیدهد
پس دائما برای آدم ها نمیرید
چون غش و ضعف شما بی اهمیت است
برگردید به روال عادی زندگیتان
به هر کسی ارزشی که لایق آن است را بدهید
و قبل از همه
به ارزش های خودتان فکر کنید

زندگی غیرقابل پیش بینی است

استادی  میگفت:
صبحها که دکمه های لباسم را می بندم به این فکر میکنم که چه کسی آنها را باز خواهد کرد؟خودم یا مرده شور؟
دنیا همین قدر غیر قابل پیش بینی  است
به آنهائى که دوستشان دارید بی بهانه بگوئید :"دوستت دارم."
بگوئید: در این دنیای شلوغ سنجاقشان
کرده اید به دلتان.
بگوئید: گاهی فرصت با هم بودنمان کوتاهتر از عمر شکوفه هاست.
بگوئید: بودن ها را قدر بدانیم، نبودن ها همین نزدیکى است...!

خوشبختی چیست؟؟

خوشبختی گاهی ، آنقدر دم دستمان است که نمیبینیمش ، که حسش نمیکنیم ،
چایی که مادر برایمان میریخت و میخوردیم ، خوشبختی بود ،
دستهای بزرگ و زبر بابا را گرفتن ، خوشبختی بود ،
خنده های کودکیهامان ، شیطنت ها ، آهنگ های نوجووانیمان ، خوشبختی بود ،
 اما ، ندیدیم و آرام از کنارشان گذشتیم ، چای را با غر غر خوردیم که کمرنگ یا پر رنگ است ، سرد یا داغ است ،
زور زدیم تا دستمان را از دست بابا جدا کنیم و آسوده بدویم ،
گفتند ساکت ، مردم خوابیده اند و ما ، غر غر کردیم و توپمان را محکمتر به دیوار کوبیدیم ،
خوشبختی را ندیدیم یا ، نخواستیم ببینیم شاید ،
اما ، حالا ، دوست نازنینم، هر‌کجا که هستی ، هر چند ساله که هستی ، با تمام گرفتاریهای تمام نشدنی ها که همه مان داریم ،
 امروز را ، قدر بدان ، خوشبختی های کوچکت را بشناس و باور کن ،
عشق را بهانه کن ، برای بوییدن دامان مادرت که هنوز داریش ، برای بوسیدن دست پدرت که هنوز نمیلرزد ،هنوز هست ،
بهانه کن برای به آغوش کشیدن یک دوست ،
رفیق جانم ، خوشبختی ها ماندنی نیستند ،
اما ، میشود تا هستند زندگیشان کرد ، نفسشان کشید.

برای موفقیت باید جنگید

طوری برای رسیدن به موفقیت بجنگ
که گویا یک لحظه غفلتِ تو،
مساوی است با شکستی جبران ناپذیر!